Τουέλβ μανθς εντ ε ντέη

...από το πρώτο πόστ. Και θα μου πείτε: "Ε, και τι κατάλαβες;" κι εγώ θα σας πω ανάγωγους, γιατι δε μιλάνε έτσι σε μια κυρία :) :). Διακρινω ομοιότητες -πολλαπλασιασμένες επί δύο- από εκείνη την αρχή Σεπτέμβρη με την παρούσα. Εξακολουθώ σε διαρκή αλλαγή, εντατικότερη για την ακρίβεια, η αμφιθυμία τείνει να γινει καθεστώς, άνθρωποι φευγουν, συνήθειες καταργούνται, αλλά επί της ουσίας δε βιώνω τίποτε διαφορετικό από τη συνηθισμένη και κοινότοπη τελικά ανθρώπινη ιστορία. Μόνο που αυτή η ιστορία παίρνει άλλες διαστάσεις, όταν δεν εισαι θεατής αλλά συμμέτοχος και μέρος της. Typical. Διογκώνουμε όσα βιώνουμε, ενώ τα εκλογικεύουμε ως ακροατές ιστοριών τρίτων (ή δεύτερων). Ακόμη και στην απίθανη περίπτωση που έχουμε καταφέρει να μας δούμε με λογική, το συναισθηματικό μπάχαλο κερδίζει κατα κράτος τη λογικη. Λογικόν!
Δεν έχω σκοπό να κάνω Μπλογκοαπολογισμό, οι λόγοι που ξεκίνησε το παρον παραδοξολόγημα έχουν την αφετηρία τους στην περιέργεια και όχι τόσο στην ανάγνωσή του από τρίτους, απόδειξη ότι την ύπαρξή του ουδείς οικείος μου γνωρίζει. Λογικόν;
:)
Καλό φθινόπωρο, ναι ναι, μην γκρινιάζετε, εγώ έφαγα Ιουν, Ιουλ, Αυγ χωρίς να Διακόψω.