Πόσο μου τη δίνουν αυτοί οι υπεράνω που ισχυρίζονται ότι «η ζηλια δεν είναι ευγενές αισθημα», «εγώ δεν είμαι απ’ αυτούς» και όλα αυτά τα μεγαλόσχημα. Περισσότερο από το να τ’ ακούω, μου τη δίνει που δεν τα αισθάνομαι, κατάλαβες τώρα σκάλωμα και παραδοξότητα;Η ζήλια έρχεται σαν τσουνάμι, εκει που επικρατεί νηνεμία, κάνει ένα πλαααααφ και σου γαμαει την ψυχολογία, έστω κι αν είναι αβάσιμη, έστω κι αν βγαινει από το άρρωστο μυαλουδάκι σου (αντικατασταση κτητικης αντωνυμίας κατά το δοκούν).
Το αποτέλεσμα μελετάμε τώρα και τι συντελείταιΔεν είναι δυσκολο να καταλάβεις ότι περι ζηλιας πρόκειται κι όχι θυμού ή οργής, πολύ απλά γιατί αυτοαναιρείσαι τελώντας υπο το καθεστώς της:(και για να μη γενικολογώ, ας το γυρισω στο α’ ενικου, χρόνος Ενεστώτας, πολύ Ενεστώτας)θυμώνωφουντώνωκαινε τα μάτια μουμου ‘ρχεται να βάλω τις φωνές και τελικά –σωπαίνω, δηλητηριάζοντας κάθε ιντσα των έσω μουθελω να σηκώσω το γαμοτηλέφωνο και να σε μπινελικώσω και να σε πονέσω και φοβάμαι να πονέσεις, αη σιχτίρθέλω να σου σπάσω το κεφάλι που γράφεις γλυκειες κουβέντες στη φιλη σουνα ξεριζώσω κάθε κοινό σας τόπο, γαμώ την πουτάνα μου μέσα γαμώ
Ναι ρε, αισθάνομαι πρωτόγονη και καλά κάνω, λογαριασμό δε θα δώσω σε κανέναν.Εξάλλου, σιγά μην στο προβάλλω, θα το καταπιώ και για άλλη μια φορά θα σου αφησω μόνο την ουρά.
