Κλικ

Ο Ασουλιν στο Lutetia γράφει κάπου το εξης: "Αυτό είναι το χαρακτηριστικό κάθε ταραγμένης εποχής: αποκρυσταλλώνει ό,τι καλύτερο και ό,τι χειρότερο έχουμε μέσα μας με φοβερη ταχυτητα, αποκαλύπτοντας πρώτα σε εμας τους ιδιους τις φυσικές μας τάσεις."
Ο Ασούλιν, με τον όρο ταραγμένη εποχή, εννοεί τον Β Π.Π., μέσα στον οποίο λαμβάνει χωρα η διήγηση, το μυθιστόρημά του.

Αν πάρουμε αυτή τη σκέψη και την επεκτείνουμε λιγάκι περιορίζοντάς την (Ντόινγκ!) στο ατομικό εγώ και στις ταραχώδεις περιοδους που διανύει, χάνει στο ελαχιστο κάτι από την αλήθεια* της;
Το ερώτημα είναι ρητορικό.
*Σχετικό κι αυτο, καθώς αντικειμενική αλήθεια, δεν υπαρχει. Οι αληθειες σε μια ιστορία είναι τόσες όσοι και οι πρωταγωνιστες της.

Έργκω, η μόνη αντικειμενικότητα είναι ο υποκειμενιΖμός. Αμέ.

Καθυστεριόγραφος και Αγεωγράφητος Συνειρμός

(Bad) Timing?






Xμμ...



εδιτ στις 18:02, γιατι όποιος βιάζεται, καλά να πάθει.

Χημεία στιξης

Ο βαρετός άνθρωπος έχει επίγνωση της βαρεμάρας που προκαλεί σε όσους συναναστρέφεται; Επιπλέον, αντιλαμβάνεται κανεις τη σοβαρότητα του θέματος;

Δεν υπάρχει διαφυγη και αντιδοτο στη βαρεμάρα. Δεν είναι ρόλος, είναι modus operandi και vivendi. Θανάσιμα βαρετο ανθρώπο έχω συναντησει μια φορα και αντελήφθην πολύ αργότερα ότι πρόκειται περι οριζμού της βαρεμάρας: ό,τι έλεγε ήταν βαρετό, ο τρόπος που τα έλεγε ηταν βαρετός, τα μάτια του ηταν βαρετά, τα ρούχα του ηταν βαρετά, τα χερια του ηταν βαρετά, η φωνή του ηταν βαρετη και μονότονη, χωρίς αυξομειώσεις στην ένταση, ακόμη και τα χαρακτηριστικά του προσώπου ηταν βαρετά. Δηλαδή, σωτηρία καμία.

Τόσο που, όσο μιλαγε, ειχα προτάξει όσες αντιστάσεις είχα και δεν είχα προκειμένου να μην τον πιάσω από το λαιμό και αρχίσω τις τσιρίδες: «Πάψε!!! με ενοχλείς με ενοχλεί η φωνή σου όσα λες είναι ανούσια εισαι χειρότερος κι από την τηλεόραση αν η βαρεμάρα ήταν σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα θα ήσουν η νουμερο ένα απειλή για τον πλανήτη ακούς τη λέξη οικονομετρία και στο μυαλό σου τη φτιάχνεις Εικονομετρία...μετρας 1,2,3 εικονίτσες με λαγουδάκια εισαι ο άνθρωπος που θα μπορούσε να με οδηγησει στην αυτοκτονία αν ήσουν εδώδιμο θα ησουν νερόβραστο κολοκύθι η παρέα μαζί σου είναι θανασιμο λάθος και προκαλει καρκινική βαρεμάρα δεν εισαι ικανός ουτε νυστα να μου προκαλέσεις με τσιτώνεις δε σε αντέχω εξαφανίσου εξαϋλώσου διακτινισου σε άλλο πλανήτη σε άλλο γαλαξία σε άλλο συμπαν ακόμη καλύτερα- η μεγαλώνυμη βαρετότητά σου θα μπορούσε να αποτελέσει το καλύτερο όπλο κατά του οχτρου στα χέρια του Υπουργείο Εθνικής Άμυνας είσαι άγευστος άοσμος άχρωμος μη διανοηθείς να τεκνοποιήσεις γιατί δεν μας χωρά όλους αυτή η έρμη γη η δυσκολία σου στην υποτυπώδη σύνταξη Υποκειμενο Ρημα Αντικείμενο έγκειται στη βαθια σου πεποίθηση ότι παίζουμε Ονομα Ζώο Φυτό αν ήσουν σημείο στίξης θα ήσουν άνω τελεία εισαι καταδικασμένος σε τροχιά βαρεμάρας η οποία βρίσκεται στο επίκεντρο του μικρόκοσμού σου και η κεντρομόλος παρασύρει οποιονδήποτε βρίσκεται στην περιφέρειά του η πλήξη που αισθάνομαι τώρα δα δεν αναπληρώνεται με τίποτε στον κόσμο κατατάσσεσαι ακόμη χαμηλότερα από τα μονοκύτταρα πρωτόζωα θα μπορουσαν να σε έιχαν επινοήσει οι Κινέζοι ως βασανιστήριο μετά τη σταγόνα μεταξύ εσού και του προκρούστη επιλέγω το δεύτερο στην περίπτωσή σου η επιστήμη μένει ενεή αν ησουν κουζινικό σκευος θα ησουν ξεκουκουτσωτης για βύσσινο δεν υπάρχει κανένας γνωστός μαθηματικος-φυσικός-χημικός τύπος που να σε αποδεικνύει περα από έναν καθρέφτη θα έπρεπε κάποιος να με κάνει μπλέ μαρέν στο ξύλο να με φιμώσει να με δέσει σε μια καρέκλα και μετά να με πλακώσει στα βαρβιτουρικά (με αυτή τη σειρά) προκειμένου να σε ανεχτώ δεν υπάρχεις μπορεί να είσαι αποκύημα της φαντασίας μου for all i know εισαι η ζωντανη απόδειξη ότι δεν ζουμε στον καλύτερο δυνατό κόσμο εισαι ένα τεχνητο υποπροϊόν κάποιου ημιτρελου επιστημονα που σε αμολησε στον κόσμο για να δοκιμάσει τις αντοχές μας και κατά πάσα πιθανότητα εισαι υβρίδιο αποτέλεσμα της υπερπαραγωγης Τζώρτζογλου-Γκλετσου ικανός λόγος να εξαφανιστεί η φαντασία από το ανθρώπινο είδος. Δεν υπάρχεις, Τέλος!»

Αντ’ αυτού, έβγαλα το σκαζμο.

Ορ(γ)ισμοί και Παροργισμοί

Είναι τουλάστιχον κουτό, για να μην πω δειλία, η αδράνεια που εκπορεύεται από εικοτολογίες και εικασίες. Οι περισσότεροι από μας παραδινόμαστε «άνευ ορίων και άνευ όρων» που λεει και ο ποιητής, σε μια Νεφελοκοκκυγία πιθανών σεναρίων που πλάθουμε στο κεφάλι μας, προκειμένου να μην αντιμετωπίσουμε με παρρησία τις Επιθυμίες και τα θέλω μας. Εξ άλλου, ποιο είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί, αν σταθείς άλκιμος μπροστά σε Αυτές; Η άρνηση και η ήττα.. Ε, και;

Εγκλωβιζόμαστε σε υποθετικούς διάλογους, των οποίων το περιεχόμενο μας θέτουν –στην πλειοψηφία τους- απολογητικούς απέναντι στο συνομιλητή, στον οποίο ρίχνουμε όλα τα δίκια, για να επωμιστούμε ευθύνες που ο άλλος, σε real time, ίσως ούτε διανοούταν να μας προσάψει. Ίσως και να είναι η μοναδική περίπτωση ανάληψης, σε ολόκληρο, ευθύνης, αυτή του φανταστικού διαλόγου. Ποιας ευθύνης, όμως;

Βάσει στατιστικής, το ασφαλές συμπέρασμα στο οποίο έχω καταλήξει είναι η αδυναμία οποιουδήποτε να μπει στο μυαλό του άλλου και να μπορεί υπεύθυνα να γνωρίζει τι σκέφτεται, ώστε με αποτελεσματικότητα να προετοιμάσει την υπεράσπισή του (όχι ο άλλος, αλλά ο οποιοσδήποτε που λέγαμε).

Άρα, όποιος επιδίδεται σε αυτό το ενοχικό σπορ, κυνηγάει ανεμόμυλους, όχι; >>Εκ πείρας τε και μπύρας.Αν νομίζεις ότι ως μυστικό ορίζεται η μεταλαμπάδευση γνώσης από τον ν=1 στον ν=x+1, όπου x φυσικός αριθμός, κάνεις τραγικό λάθος. Άπαξ και μια πληροφορία φεύγει από τον πρώτο κομιστή αυτομάτως χάνει και τον χαρακτήρα της ως απόρρητη, μυστική ή confidential, όπως λέμε κι εμείς οι Πελοποννησιοι. Ένα μυστικό έχει, a priori, έναν φιλο-ξενιστή, μοναδικό ενδιαίτημα.

Όταν αρχίσει να καταλύει ένθεν κι ένθεν, χάνει την incognito φύση του και αποτελεί προϊόν κοινοκτημοσύνης. Προϊόν, ουχί αγαθό. Αγαθό (προθέσεων) υπήρξε μέχρι και ένα δευτερόλεπτο πριν εκστομισθεί. Από κει και πέρα, τίθεται σε διάθεση, υπόκειται στους νόμους της Αγοράς, στο νόμο της Προσφοράς και της Ζήτησης.

Αν συνυπολογίσουμε και τιμές, κάνουμε και ανάλυση ελαστικότητας, αν θέλετε, αν και ο προμηθευτης, εν προκειμένω, δεν αποκομίζει κέρδος, ούτε τα έξοδα δε βγάζει, τι να λέμε...

Απαντάται συχνά δε το φαινόμενο, η μετάβαση από σε, να εκκινεί όχι από τη ζήτηση, ως είθισται, αλλά από την προσφορά.

Εδώ σπάμε κάθε νόρμα του γνωστού κόσμου. Επιβάλλουμε ή διαθέτουμε ένα προϊόν (γιατί, μη γελιέστε, δεν πρόκειται περί υπηρεσίας, παρότι άυλο), χωρίς την προαπαιτούμενη εκδήλωση ενδιαφέροντος, για να μη μιλήσω για έρευνα αγοράς.

Βασισμένοι στη συνήθεια να δημεύουμε του οίκου μας, δημεύουμε και αλλότριους, τόσο ζώα είμαστε. Προτιμώ την παρότρυνση του Ελύτη (και πάλι), "ιδιώτευε μες στο ανερυθριαστο", από την επίδοση σε ιδιωτείες εν τω φανερώ.Χρειάζεται και λόγος;

Τα 15 λεπτά....

....δημοσιότητας που μου αναλογουν δια παρουσιασεως της κας Γκίκα.

Καποιος παρατηρητικός θα επεσήμανε δύο πράγματα:
1. H φώτο αυτή δεν έχει φιλοξενηθει στο παρόν βλογκ.
2. Η διευθυνση παραπέμπει σε έτερο Delirium Tremens και δη ισπανόφωνο. :):)
(το πόσο γέλασα, δεν φαντάζεστε!!!)

Σας παρουσιάζω, λοιπόν με τη σειρά μου, το Delirium Tremens en español. Για την ακρίβεια, εκ Χιλής ορμώμενο. Κυρία Γκίκα, αν μιλούσε ελληνικά, θα σας ευχαριστούσε. Εγώ, σας ευχαριστώ περισσότερο για τα καλά σας λόγια...

Ελπίζω το ομώνυμο βλογκ να μην διεκδικήσει την πατρότητα του κειμένου, γιατι θα ακούσει ακούσει καμια καστιγιάνικη ξεγυρισμένη, μιας και mi español es mejor que su griego.
Υγ: Αγαπητέ λιμπρο και αγαπητότερο άλεφ, μη μου ανησυχείτε για καλάμια και καλαμιές, μιας και θα μου ηταν χρησιμο μόνο ως ακόντιο και δεν έχω βλέψεις να γινω Γκατσιούδης τώρα κοντά.

"Η ζωοφιλία μας ενώνει"

Μέρα που ΄ναι σήμερα, δράττομαι της ευκαιρίας να ευχηθώ σε πολλούς γνωστούς μου τα Χρόνια του Ιακώβ και τα Αγαθά του Ισαάκ (καλός αγαθοβιόλης ήταν κι αυτός). Τα έκανα ψιλομπάχαλο με τις βιβλικές περσόνες, εξ άλλου, όλα αυτά ίδια ειναι.

Στο θεμα μας: εύχομαι μακροζωία και μακροημέρευση, αλλά όλα αυτά μακριά απο μένα. Θέλω δημόσια να δηλώσω πως αν ποτέ σας στεναχώρησε ο λόγος μου, αν κάποτε σας πίκραναν οι πράξεις μου, αν ανταλλάξαμε και δυο λόγια παραπάνω βρε αδερφέ, προφανώζ και το αξίζατε.

Εν παση περιπτώσει, Let bygones be bygones-cause i don´t, εις άλλα με υγεία και μ' έναν πόνο.

(μια χαρά εξαίρεσα εαυτόν, αλλά κάλλιστα μπορείτε να μου ευχηθείτε, δεν παρεξηγώ. Απλώς θα διαγράψω τα σχόλιά σας, μου α χα χα!!)

:) :)

Δεκατρία+1 OstZ

Του Αποχωρισμού: ~*~ (Ομόηχο του us.)

Προψέ, με αφορμή μια κουβεντα, διάβαζα το παρακάτω απόσπασμα (που πολύ το αγαπώ):

Έρχεται νύχτα όταν η πολιτεία ησυχάζει. Αόρατη, ανεπαίσθητη, ολότελα απρόσκλητη. Έρχεται από τον πανάρχαιο θρόνο της για να επισκεφτεί το στερνοπαίδι της, η πιο σεβαστή μητέρα, σαν να μην είχε ποτέ για κείνη αποξενωθεί. Ξέρει τα πιο βαθιά τα φυλλοκάρδια. Κι έτσι είναι καλόβολη, δε ζητάει τίποτα – λέγοντας – έχω μια κλίση προς την αλλαγή, είμαι μια ευφάνταστη επιρροή στις καρδιές των παιδιών μου. Ποιος σε λυπάται σαν είσαι θλιμμένος ανάμεσα στους ξένους; χρόνια και χρόνια σ’ αγαπούσα που φώλιαζες στα σπλάχνα μου.

και αποφάσισα πως θα το έντυνα με ~*~{Αν έχετε ροκ παρόν ή εστω ροκ καταβολές, ακούστε το μέχρι τέλους -αξίζει τον κόπο-, όπου κλείνει με απίστευτο κρεσέντο ντραμς-κιθάρες και το κεφάλι νταπ ντουπ στον τοίχο. }

Του χειμώνα 2006: ~*~

Κατα καιρούς για την υποφαινόμενη: ~*~

Της Ασυνεννοησίας: εγώ σου μιλάω για γλάρους κι εσύ είσαι "Λούζεται η αγάπη μου στο Γουαδαλκιβίρ", στο κεφάλι μου παίζει: ~*~

Θρησκευτικό-ψυχαναγκαστικό: ~*~

Η ειρκτή της σιωπής απειλεί: ~*~ (όχι απο soundgarden, cash και πάλι)

<==> ~*~ (κυριολεκτικά,όμως)

Παραίτηση; (μα την αλήθεια, δεν έχω ιδέα): ~*~

Του Καπνού και του Ουίσκυ: ~*~

Του Θεϊκού και της Απόλυτης Συγκίνησης: ~*~. Τελεία και παύλα.

Ενός Έρωτα: ~*~

Εμμονή Μου: ~*~ Λ α Τ Ρ ε μ έ ν Ο Τ ρ Α γ Ο Υ δ ι

Το σάουντρακ της Θλίψης: ~*~