>> που κάποιος με αποκάλεσε βλαμμένο ήταν στο νηπαγωγείο.. Η τρυφερότητα των μικρών παιδιών. Η κυρία μας, εκείνη την αποφράδα μέρα, αποφάσισε να μας πάει εκδρομή σε άλλο νηπιαγωγείο, 200μ από κει που στεγαζόταν το δικό μας.
Εκεί, λοιπόν, ήταν καλύτερα απ’ όλες τις απόψεις: είχε περισσότερα κι ομορφότερα αγοράκια, μεγαλύτερη αυλή για να παίζεις και να κυνηγάς αυτόν που ήθελες να πλακώσεις στις μπούφλες, περισσότερα παιγνίδια και σίγουρα πιο γλυκεια κι ευγενική δασκάλα. Ήταν κι ένα κοριτσάκι εκεί που στο αριστερό του μάγουλο είχε μια μεγάλη μαύρη κηλίδα. Από το δικό μας το νηπιαγωγείο, όλοι είχαμε την απορία αλλά κανένας δεν τολμούσε να την προσεγγίσει και να διαλευκάνει το μυστήριο της κηλίδας.
Με τα πολλά, κάποιος συμμαθητής με προκάλεσε –δε θυμάμαι με ποιο δέλεαρ- να βγάλω το φίδι από την τρύπα. Οπλίστηκα με όσο θάρρος μπορεί να βρει ένα νηπιάκι και μια και δυο την πλησίασα στο πεζούλι που καθόταν μόνη. Ο διάλογος που ακολούθησε ηταν σύντομος μεν, ενδεικτικός του απηνές της παιδικής φύσης δε:
Εγώ: Κοριτσάκι, το ξέρεις ότι σου έχει μείνει λεκές από σοκολάτα στο μάγουλο;
Εκείνη: Καλά, βλαμμένο είσαι;
Εκεί έλαβε άδοξο τέλος η καριέρα μου ως Πουαρώ. Έπρεπε να πάω πρώτη δημοτικού, να την έχω συμμαθήτρια, να την παρατηρώ (από μακριά, καθότι οι μνήμες ήταν ακόμη νωπές) για κάμποσο προκειμένου να καταλάβω ότι επρόκειτο για μεγάλη ελιά. Πολύ μεγάλη.>> που έκανα μόνιμη σχέση (δηλαδή, we don’t see other people) ήταν μεταξύ πρώτης και δευτέρας δημοτικού. Ήταν φανερό σε όλη την τάξη πως ο Φ. μου άρεσε κι εγώ άρεσα στον Φ.
Αποφασίσαμε κάποια στιγμή να ξεπεράσουμε τις ντροπές μας και να τα φτιάξουμε. Όμως, έφτασε στα αυτιά μας η πληροφoρία ότι σε αυτή την ηλικία που είμαστε, τα αγοράκια μπορούν να κάνουν παρέα και με άλλα κοριτσάκια. Φυσικά και vice versa. Ομολογώ ότι αυτό δεν μου άρεσε καθόλου (τα ξέρετε τώρα αυτά, ο έρως είναι αίσθημα διεκδικητικό). Δεν ήθελα όμως να το καταλάβει αυτό ο Φ., γιατί έχουμε κι έναν εγωισμό. Ήταν ελεύθερος να κάνει τη ζωή του και με άλλες, εφόσον το ήθελε.
Αποφάσισα πως το λιγότερο που άξιζα ήταν ξεκάθαρες εξηγήσεις, α! αυτό μου το χρωστούσε. Του έστειλα κι εγω σημείωμα την ώρα του Εμείς & ο κόσμος: «Στο διάλειμμα πρέπει να μιλήσουμε».Πράγματι, το διάλειμμα έφτασε και μαζί με αυτό η ώρα της κρίσης. Ειχα αγωνία, τι να λέμε τώρα…θέλει εμένα ή θέλει κι άλλες;Εγώ: άκουσες αυτά που είπε η κυρία πριν στο μάθημα;
Εκείνος; Ναι, τα άκουσα
Εγώ: Λοιπόν, τι λες;
Εκείνος: Α, δε θέλω να κάνω παρέα με άλλες
Εγώ: Ούτε κι εγώ. Θέλω να κάνω παρέα μόνο μαζί σου.
Εκείνος: Ναι, κι εγώ, άλλωστε δε μου αρέσει καμιά άλλη.
Εγώ: Ωραία λοιπόν, τα λέμε την άλλη ώρα τότε.
Η πρώτη μου Ερωτική Νίκη και Επιβεβαίωση ως Γυναίκα!>> που έγινα ρόμπα σε ομήγυρη άνω των δέκα ατόμων, ήταν στην έκτη δημοτικού (Γολγοθάς ήταν τα χρόνια στο δημοτικό, ως φαίνεται!!).
Ο κύριος Κ. είχε έρθει εκείνη τη χρονιά στο σχολείο, αλλά δίδασκε το απέναντι τμήμα, γαμώτο! Ήταν αναμφίβολα ο γόης του σχολείου. Ψηλός, μελαχρινός, νεαρός και ιδιαιτέρως όμορφος στα μάτια ενός δωδεκάχρονου κοριτσιού.Γράφουμε διαγώνισμα, τα θρανία σε διάταξη Π κι εγώ κάθομαι κάπου στο μέσον της οριζόντιας θέσης με πλήρη θέα προς την ανοιχτή πόρτα. Έρχεται από την απέναντι αίθουσα ο κύριος Κ, στέκεται στη είσοδο για να ρωτήσει κάτι το δάσκαλό μας.
Διάλογος που εκτυλίσσεται μεταξύ εμού και της διπλανής μου:Εγώ: Κοίτα τον, δεν ΤΟΥ* μοιάζει πάρα πολύ; Ίδιος είναι!!!
Εκείνη: Βλακείες λες, καθόλου δεν ΤΟΥ μοιάζει, ο κύριος Κ. είναι πολύ πιο ωραίος*το ίνδαλμα της εποχής
Εγώ: Μπα, τι λες! Όποιος έχει μάτια, βλέπει, στοίχημα ότι του το έχουν ξαναπεί.
Εκείνη: Τι, θα του το πεις κι εσύ; Σιγά μην το κάνεις, κωλώνεις.
Εγώ: Ναι, έτσι λες;;
και με το πιο γλυκανάλατο και ηδυπαθές ύφος του κόσμου, κεφάλι να γέρνει προς τα δεξιά και να ακουμπά στο δεξί χέρι, θράσος επικό και θάρρος αδιανόητο ρίχνω στον άνθρωπο την κοτρόνα:Κύριε Κ., σας έχει πει ποτέ κανείς ότι μοιάζετε στον Ρίτζ;;;Τόμπολα ο δάσκαλος, του ‘ρθε νταμπλάς του ανθρώπου.
Δε θυμάμαι πότε σταμάτησε να γελάει η υπόλοιπη τάξη, ουτε πότε έπαψαν να με κοροϊδεύουν στο σχολείο. Χρωστάω όμως χάρη στον κυριο Κ. που δεν με πήγε στο Διευθυντή με την κατηγορία της σεξουαλικής παρενόχλησης και σε άλλον συμμαθητή μου που, πολλά χρόνια αργότερα, στο Λύκεο, μου θύμισε αυτό το περιστατικό, γιατί από την ντροπή μου προφανώς, το είχα απωθήσει.
Τα συμπεράσματα δικά σας.. :)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου