Τα θέματα μιας ψηφοφόρου.

Εξάσκησα το εκλογικό μου δικαίωμα προ ολιγου. Θα μου πείτε, ε, και σιγά το πράγμα, επανάληψη του διαδικαστικού της τετραετίας. Εμ, δεν ήταν το ίδιο φέτος. Στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις που ψήφισα (δεν είναι και τόσες, καθότι τα τριάντα δεν τα έχω ακόμη ποδο-πατήσει), μπήκα στο παραβαν συνειδητοποιημένη για το τι θα περιέχει το φακελάκι*. Εκ των προτέρων είχα κατασταλάξει στο τι θα επέλεγα. Έβαζα τη ΝτελιριουμΤρέμενς μπροστά από έναν καθρέφτη (καθότι ΚΑΙ νάρκισσος), πιάναμε μια φιλική κουβέντα και μέσω της διαλεκτικής τε και απαγωγής σε άτοπο, αναλύαμε το περιορισμένο των επιλογών -μιας και , επι της ουσίας, δεν έχουμε εμπιστοσύνη σε κανέναν- για να καταλήξουμε, ομού, στο άκυρο.Φέτος ήταν κατα τι διαφορετικά. Αυτό που ήξερα μετα βεβαιότητας ήταν τι ΔΕΝ θα ψήφιζα.

Αποφατική δήλωση, που δεν με κάλυπτε. Κάτι ο θυμός μου με τις τρέχουσες εξελίξεις, κάτι η αήττητη βλακεία από την οποία κατατρύχεται αυτό το έθνος, κάτι η ανακολουθία της μιζερης δυσαρέσκείας μας με την επιλογή ψήφου προς το ίδιο κόμμα, να μη σας τα πολυγράφω, θέλησα σε αυτές τις εκλογές να ρίξω ψήφο Λίλα Πάουζε- με ονοματεπώνυμο.Καπάκι, με ταλάνισε άλλο δίλημμα. Εξωκοινοβουλετικό όχι; Αυτό το λύσαμε σχετικά γρήγορα και αποφασίσαμε να ενισχύσουμε κάποιο απο εκείνα που έχει ρεαλιστικές πιθανότητες να περάσει το κατώφλι της Βουλής. Τι να πάω να σταυρώσω, τους κυνηγούς; Να πάρω το, να πάρω το τουου φέ κι μου...Άρα, μας έμειναν τέσσερις επιλογές που αυτόματα δημιουργησαν ένα τρίλημμα, καθώς δεν υπήρχε πιθανότητα να επιλέξω κανένα συναγερμό, ορθόδοξο ή μη. Κάλλιο να καταπιώ ένα μαγγάλι κάρβουνο. Αυθωρεί, απορρίψαμε και τη Δημοκρατική_καθόλου_Αναγέννηση, μιας και μιλάμε σοβαρά.Do the math και θα διαπιστώσετε ανάμεσα σε ποια Σκύλλα και ποια Χάρυβδη βρεθήκαμε μετά απο τόσο συλλογιστικό κυκεώνα. Μη γελάτε, ήταν σοβαρά τα πράγματα. Από τη μία, ένας χώρος με τον οποίο πόρρω απέχω ιδεολογικά κι απο την άλλη, ένας χώρος στον οποίο τείνω περισσότερο μεν, ο οποίος ειναι σύμφυρμα ανθρώπων και στόχων, ένα συμπίλημα πραγμάτων και ιδεών που ποτέ δεν κατάφεραν να με πείσουν για τον ενιαίο προσανατολισμό τους.Όλων των παραπάνω δεδομένων, δεν αποτελεί -τουλάΣΤΙχον- ευφυολογημα η "δυνατότητα επιλογής"; Ακόμη και "το μη χείρον βέλτιστον" μου ήταν ανεφάρμοστο. Ίσως γιατί, αυτό το χειρον, εξακολουθώ να το γράφω με έψιλον γιώτα αντί όμικρον γιώτα.

*άσχετο, αλλά ίδιου μεγέθους φακελάκι χρησιμοποιούν για να "ευχαριστήσουν" το χειρουργό που τους "πρόσεξε". Ειναι τυχαίο νομίζετε;