"..Λεπτομέρεια.."

Πολλές φορές μα έναν καιρό, υπήρχε αυτός ο άντρας που χρησιμοποιούσε πάντα Το υποκοριστικό του ονόματός της για να την προσφωνεί, όχι ώς μέτρο μεγέθους αλλά ως ένδειξη τρυφερότητας. Απόλυτης.

Όπως λέει και ο ποιητής, η λεπτομέρεια αποτελεί το λεπτοδείχτη του κόΖμου.

. . .

Ο Σ Ο Κ Ι Α Ν Μ Ε Θ Λ Ι Β Ο Υ Ν

Ο Ι
Ε Ι Κ Ο Ν Ε Σ Τ Ω Ν Κ Α Μ Μ Ε Ν ΩΝ

Δ Α Σ Ω Ν

Τ Ω Ν Κ Α Μ Μ Ε Ν Ω Ν
Α Ν Θ Ρ Ω Π Ω Ν

Ε Ν Ι Σ Χ Υ Ε Τ Α Ι

Ο Κ Υ Ν Ι Σ Μ Ο Σ Κ Α Ι Η Α Π Ε Χ ΘΕ Ι Α Μ Ο Υ

Γ Ι Α Υ Τ Η ΤΗ Χ Ω Ρ Α

Η Φούγκα του Αλέξη

Να πω οτι δεν με ενόχλησε η συχνή παρανόηση και λάνθασμενη χρήση αυτού του έρμου "ότι"; Ειμαι ψυχαναγκα, τι να κάνω!!Υποθέτω οτι ο επιφορτισμένος με την επιμέλεια του κειμένου ζούσε ένα δίλημμα, ένα μπέρδεμα μεταξύ αναφορικού και ειδικού. Τελος πάντων, δεν αποτελεί κριτήριο αυτό. Αυτό που εισέπραξα ειναι να τον απασχολεί πολύ το θέμα της μνήμης και των "αποθηκευμένων", όμορφα δομημενο μέσα στην πλοκή του βιβλίου, που απο Paris-Texas εξελίχθηκε σε Επάγγελμα Ρεπόρτερ

( >> Ζω, δηλαδη ειμαι άλλος, Φ. Πεσσόα).

[...] η αξία της μνήμης, βασίζεται στην τρομερή αντίφαση οτι τίποτα δεν είναι παρελθόν. Εφόσον τα ανακαλείς, όλα ειναι παρόντα.[...]

Δύο πράγματα:
Ουν: Ο κ. Σταμάτης γραφει πολύ καλύτερα απο τον μέσο έλληνα συγγραφέα.
Ντος: Απο την άλλη, παρόλο που του "πάει" η περιπέτεια -μιας και ελίσσεται πολύ καλά μεσα σε αυτή- θέλω να τον διαβάσω σε κάτι άλλο. Τι εννοώ: Αισθάνθηκα οτι έδωσε περισσότερη βάση και χώρο στην εξέλιξη της ιστορίας παρά στον, εξ αρχής υπονοηθέντα, πλούσιο σε θέματα χαρακτηρα του ήρωά του, των προβληματισμών του κλπ.

Θέλω να κλαίω

Μόλις πήρα χαμπάρι την προ ημερών πρόσκληση του Λίμπρο και αχ τι μου κάνετε!! Μου μπήγετε μαχαίρι στην καρδιά που τα θυμάμαι και δεν θα τα επαναλάβω φέτος!!
Ας είναι, ευχαριστώ για την πρόσκληση. Χωρίς καμμία σειρά, αλφαβητική ή χρονολογική, ιδού 5 αγαπημένοι προορισμοί, στους οποίους επανέρχομαι:

Ικαρία: Ιδιαίτερη αγάπη σε αυτόν τον τόπο, δέσιμο απο την πρώτη φορα που τον επισκέφτηκα. Δικαίως διεκδικεί κομμάτι της καρδιάς μου. Μου πάει ο κόσμος, οι ρυθμοί του, ο αέρας του. Έχω αισθανθει like home εκεί.

Βαρκελώνη: Μπορείτε να με στείλετε για πάντα εκεί, por favor? Πόλη ζωντανή, φιλόξενη, ο κόσμος πολύ άνετος, διαφορετικός, δεν αισθάνεσαι να περπατας ανάμεσα σε κλωνοποιημένα υβρίδια. Η απόλυτη έκφραση του "σεβασμού στη διαφορετικότητα του άλλου".

Πρέσπες: Πάνω στην πλωτή γέφυρα, μεσω της οποίας περνά κανείς στον Άγιο Αχίλλειο και αφού έχουμε κάνει το τσιγάρο μας, παρατηρούμε τα εκατοντάδες περιστέρια και αναπαράγουμε έναν αντίστοιχο με τον παρακάτω διάλογο:

King Arthur: The swallow may fly south with the sun or the house martin or the plover may seek warmer climes in winter, yet these are not strangers to our land?
1st soldier with a keen interest in birds:Are you suggesting coconuts migrate?
King Arthur: Not at all. They could be carried.
1st soldier with a keen interest in birds: What? A swallow carrying a coconut?
King Arthur: It could grip it by the husk!
1st soldier with a keen interest in birds: It's not a question of where he grips it! It's a simple question of weight ratios! A five ounce bird could not carry a one pound coconut.
King Arthur: Well, it doesn't matter. Will you go and tell your master that Arthur from the Court of Camelot is here?
1st soldier with a keen interest in birds: Listen. In order to maintain air-speed velocity, a swallow needs to beat its wings forty-three times every second, right?
King Arthur: Please!
1st soldier with a keen interest in birds: Am I right?
(Χάσιμο...)

Zαγοροχώρια: Σε φθινοπωρινό φόντο. Να γκριζάρει ο ουρανός, τέλειος καμβάς για το λαξεμένο στην πέτρα τοπίο. Τσίπουρα και γλυκό ΠΡΙΝ το φαγητό σε καφέ με κεκλιμμένη, χαμηλή οροφή που θυμιζε σοφίτα και που πόρρω απείχε αποτονα είναι.

Κύθηρα: Εκεί που σμίγουν το Μυρτώο,το Κρητικό και το Ιόνιο. No wonder..
To μπαλάκι δεν το πετάω σε κανέναν γιατι, by now, θα έχει φτάσει στο θεό.

Σκόρπιες σκέψεις παρτ του (και περιττές πληροφορίες)

To ενδιαφέρον μου για τον Bowie εκδηλώθηκε όταν άκουσα για πρώτη φορά το The man who sold the world από τους Nirvana.

Αφενός διαπίστωσα οτι, τελικά, κάτι έχουν να μου πουν τούτοι εδώ. Αφετέτου έπρεπε οπωσδήποτε να ακούσω την πρωτότυπη εκτέλεση και να διορθώσω τις, μέχρι τότε, παρερμηνείες και απολυτότητές μου σχετικά με τον Δαυίδ.Δεν συμπαθώ την ψυχολογία και την ψυχανάλυση μιας και χρησιμοποιούνται για την ανάπλαση ανθρωπινων στερεοτύπων και συμπεριφορών, και την αναγωγή τους σε τύπους, λες και το ανθρώπινο φέρεσθαι μπορει να "καλουπωθεί", αν ειναι δυνατόν!!

Οπότε, δεν μπορώ να αποδεχτώ την ψυχολογία ως επιστήμη, όταν -ανα πάσα στιγμή- μπορουν να διαψευστούν όποια συμπεράσματά της. Αισθάνομαι οτι πρόκειται περι αυθαιρεσίας.Εσχάτως διατύπωσα στο΄μυαλό μου την απώθησή μου προς οποιαδήποτε μανιχαϊστική και τελεολογική προσέγγιση του κόσμου, του ανθρώπου, της ζωής, των πράξεών μας, του σύμπαντος και των ψαριών.

Αισθάνομαι πως οτιδήποτε συμβαίνει διέπεται απο τους νόμους του τυχαίου, ουχί κάποιας προδιαγεγραμμένης πορείας, ειμαρμένης ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο.Αποβάλλω τις δυσάρεστες καταστάσεις και συμβάντα με χαρακτηριστικα αργούς ρυθμούς. Τα ξεσπάω με δόσεις, πράγμα που σημαίνει πως καθυστερώ στο να συμβιβάζομαι και να αποδέχομαι τις πληγές μου ως συμβεβηκότα, αποκομμένα απο συναισηματική ένταση.

Κάποιες φορές, προτιμώ να κρατάω την ανάμνηση του Αλλου ενδεδυμένη με το συν-αίσθημα γι' αυτόν. Εκέι που κατεβάζω αυτόματα το γενικό ειναι όταν χαθει ο σεβασμός και η εκτίμησή μου για το πρόσωπό του.

Στους βιβλιόφιλους θέλω να αφήσω ένα όνομα: Δημήτρης Χατζής.

Οικολογικές Ανησυχίες

ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΟΥΝ ΔΑΣΗ ΚΙ ΑΛΛΑ ΟΙΚΟΠΕΔΑ!!!