Να πω οτι δεν με ενόχλησε η συχνή παρανόηση και λάνθασμενη χρήση αυτού του έρμου "ότι"; Ειμαι ψυχαναγκα, τι να κάνω!!Υποθέτω οτι ο επιφορτισμένος με την επιμέλεια του κειμένου ζούσε ένα δίλημμα, ένα μπέρδεμα μεταξύ αναφορικού και ειδικού. Τελος πάντων, δεν αποτελεί κριτήριο αυτό. Αυτό που εισέπραξα ειναι να τον απασχολεί πολύ το θέμα της μνήμης και των "αποθηκευμένων", όμορφα δομημενο μέσα στην πλοκή του βιβλίου, που απο Paris-Texas εξελίχθηκε σε Επάγγελμα Ρεπόρτερ
( >> Ζω, δηλαδη ειμαι άλλος, Φ. Πεσσόα).
[...] η αξία της μνήμης, βασίζεται στην τρομερή αντίφαση οτι τίποτα δεν είναι παρελθόν. Εφόσον τα ανακαλείς, όλα ειναι παρόντα.[...]
Δύο πράγματα:
Ουν: Ο κ. Σταμάτης γραφει πολύ καλύτερα απο τον μέσο έλληνα συγγραφέα.
Ντος: Απο την άλλη, παρόλο που του "πάει" η περιπέτεια -μιας και ελίσσεται πολύ καλά μεσα σε αυτή- θέλω να τον διαβάσω σε κάτι άλλο. Τι εννοώ: Αισθάνθηκα οτι έδωσε περισσότερη βάση και χώρο στην εξέλιξη της ιστορίας παρά στον, εξ αρχής υπονοηθέντα, πλούσιο σε θέματα χαρακτηρα του ήρωά του, των προβληματισμών του κλπ.
[...] η αξία της μνήμης, βασίζεται στην τρομερή αντίφαση οτι τίποτα δεν είναι παρελθόν. Εφόσον τα ανακαλείς, όλα ειναι παρόντα.[...]
Δύο πράγματα:
Ουν: Ο κ. Σταμάτης γραφει πολύ καλύτερα απο τον μέσο έλληνα συγγραφέα.
Ντος: Απο την άλλη, παρόλο που του "πάει" η περιπέτεια -μιας και ελίσσεται πολύ καλά μεσα σε αυτή- θέλω να τον διαβάσω σε κάτι άλλο. Τι εννοώ: Αισθάνθηκα οτι έδωσε περισσότερη βάση και χώρο στην εξέλιξη της ιστορίας παρά στον, εξ αρχής υπονοηθέντα, πλούσιο σε θέματα χαρακτηρα του ήρωά του, των προβληματισμών του κλπ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου