To ενδιαφέρον μου για τον Bowie εκδηλώθηκε όταν άκουσα για πρώτη φορά το The man who sold the world από τους Nirvana.
Αφενός διαπίστωσα οτι, τελικά, κάτι έχουν να μου πουν τούτοι εδώ. Αφετέτου έπρεπε οπωσδήποτε να ακούσω την πρωτότυπη εκτέλεση και να διορθώσω τις, μέχρι τότε, παρερμηνείες και απολυτότητές μου σχετικά με τον Δαυίδ.Δεν συμπαθώ την ψυχολογία και την ψυχανάλυση μιας και χρησιμοποιούνται για την ανάπλαση ανθρωπινων στερεοτύπων και συμπεριφορών, και την αναγωγή τους σε τύπους, λες και το ανθρώπινο φέρεσθαι μπορει να "καλουπωθεί", αν ειναι δυνατόν!!
Οπότε, δεν μπορώ να αποδεχτώ την ψυχολογία ως επιστήμη, όταν -ανα πάσα στιγμή- μπορουν να διαψευστούν όποια συμπεράσματά της. Αισθάνομαι οτι πρόκειται περι αυθαιρεσίας.Εσχάτως διατύπωσα στο΄μυαλό μου την απώθησή μου προς οποιαδήποτε μανιχαϊστική και τελεολογική προσέγγιση του κόσμου, του ανθρώπου, της ζωής, των πράξεών μας, του σύμπαντος και των ψαριών.
Αισθάνομαι πως οτιδήποτε συμβαίνει διέπεται απο τους νόμους του τυχαίου, ουχί κάποιας προδιαγεγραμμένης πορείας, ειμαρμένης ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο.Αποβάλλω τις δυσάρεστες καταστάσεις και συμβάντα με χαρακτηριστικα αργούς ρυθμούς. Τα ξεσπάω με δόσεις, πράγμα που σημαίνει πως καθυστερώ στο να συμβιβάζομαι και να αποδέχομαι τις πληγές μου ως συμβεβηκότα, αποκομμένα απο συναισηματική ένταση.
Κάποιες φορές, προτιμώ να κρατάω την ανάμνηση του Αλλου ενδεδυμένη με το συν-αίσθημα γι' αυτόν. Εκέι που κατεβάζω αυτόματα το γενικό ειναι όταν χαθει ο σεβασμός και η εκτίμησή μου για το πρόσωπό του.
Στους βιβλιόφιλους θέλω να αφήσω ένα όνομα: Δημήτρης Χατζής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου