Ο Ζ.Ν.Μπομπί γεννηθηκε το 1952 και ηταν αρχισυντάκτης του γαλλικού Elle. Το 1995 -και ενώ οδηγούσε- έπαθε βαρύ εγκεφαλικό που τον άφησε σε κώμα για ένα διάστημα. Συνερχόμενος απο το κώμα, έρχεται αντιμέτωπος με μια άσχημη πραγματικότητα, που φυσικά του αλλάζει ολόκληρη τη ζωή: δεν έχει κανέναν άλλο τρόπο επικοινωνίας με το περιβάλλον του, παρά την κίνηση του αριστερού βλεφάρου του. Το μυαλό σε πλήρη διαύγεια, το κορμί όμως "απρόθυμο". Το locked-in syndrom, όπως ονομάζεται αυτη η παραλυσία, του φυλάκισε το σώμα. Αυτό ακριβώς αντιπροσωπεύει και ο τίτλος του βιβλίου, ένα μυαλό (ή ψυχή, αν προτιμάτε) φυλακισμένο σ' ένα ανυπάκουο σώμα, σε μια τυραννία.
«Το σκάφανδρο γίνεται λιγότερο πιεστικό και το μυαλό μπορεί να φτερουγίσει σαν πεταλούδα. Μπορεί να πάει όπου θέλει. Να πετάξει στον χώρο ή στον χρόνο, να φύγει για τη Γη του Πυρός ή για την αυλή του βασιλιά Μίδα».
Ανοιγοκλείνοντας μια φορά το μάτι, αποκρινόταν θετικά. Δυο, αρνητικά. Πολύ συντομα και με την βοήθεια τόσο της οικογενείας του όσο και ειδικών, κατάφεραν με τη μέθοδο της παρουσίασης των γραμμάτων της αλφαβητου απο τη μία και την (αντ-)απόκριση απο τον Ζ.Ν. απο την άλλη, να επικοινωνησουν μαζί του, τόσο ώστε να ολοκληρωθει το παρόν ολιγοσέλιδο βιβλίο, στο οποίο καταγράφονται οι σκέψεις του, οι φοβίες του, το περιστατικό του εγκεφαλικου, πότε με χιούμορ, πότε με πίκρα, αλλά πάντα αφήνοντας μια συγκίνηση ενδεδυμένη με θαυμασμό.
Ειναο τουλάχιστον εντυπωσιακός ο τρόπος με τον οποίο γράφτηκε το βιβλίο, γράμμα-γράμμα, νεύμα νεύμα.
«Το σύστημα είναι σχετικά απλό: μου δείχνουν το αλφάβητο του τύπου Esarintu..., ένα ένα γράμμα, ώσπου με ένα βλεφάρισμα να σταματήσω τον συνομιλητή μου στο γράμμα που πρέπει να σημειώσει. Ξαναρχίζουμε με τον ίδιο τρόπο και για τα επόμενα γράμματα και, αν δεν γίνει λάθος, καταλήγουμε αρκετά γρήγορα σε μια ολόκληρη λέξη και ύστερα στην αρχή μιας φράσης, που σιγά σιγά βγάζει νόημα... Δεν είναι όλοι ίσοι μπροστά στον Κώδικα, όπως έχουμε ονομάσει αυτόν τον τρόπο μετάφρασης των σκέψεών μου. Οι πεπειραμένοι στα σταυρόλεξα και στο σκραμπλ έχουν ένα σημαντικό πλεονέκτημα σε σύγκριση με τους υπολοίπους. Τα κορίτσια τα καταφέρνουν καλύτερα από τα αγόρια».
Η προσπάθεια ενός μυαλού να επικοινωνησει με οποιοδήποτε τρόπο.
Την πρώτη ημέρα της κυκλοφορίας του βιβλίου στη Γαλλία εξαντλήθηκαν όα τα αντίτυπα. Τρεις μέρες αργότερα, ο Μπομπί πέθανε.
Με ειχε συγκινήσει ιδιαίτερα όταν το είχα διαβάσει, πριν καμμια 5ετία.. Το αστείο ειναι οτι δεν βρίσκεται πλέον στη βιβλιοθήκη μου, καθώς χαρίστηκε σε φίλο.
