Ιστορίες καθημερινής τρέλας

Ανέβαινα σημερα την Πειραιώς και σε μια πάροδό της (δε θυμάμαι ποια) ειδα αναρτημένες -σε απλό χαρτί Α3- έξω από ένα παράρτημα της Νομαρχίας Αθηνών, προκηρύξεις προσλήψεων. Αποφάσισα να ρωτήσω ποιες υπηρεσίες αφορούσαν, τα απαιτούμενα δικαιολογητικά κλπ. Τι το 'θελα, η έρμη..

Πλησιάζω τον γκισέ-περίπτερο, ρωτάω (ευγενικά) μια υπάλληλο πώς μπορώ να πάρω πληροφορίες και να συμπληρώσω αίτηση και με παραπέμπει σε μια άλλη μαντάμ, σε διπλανό γκισέ-περίπτερο, ήταν δεν ήταν 1-1,5 τετραγωνικό μέτρο.
(Εννοείται ότι δεν χώραγα να μπω. Ίσα ίσα έπαιρνε ένα γραφειάκι, πίσω από το οποίο καθόταν η υπάλληλος, και δυο ακόμη καρέκλες μπροστά και αριστερα/δεξιά του γραφείου- πιασμένες και οι δυο.)

Επαναλαμβάνω τις ερωτήσεις μου και σ’ αυτήν (ναι, με την ίδια ευγένεια, παρόλο που ειχα αρχίσει να αντιλαμβάνομαι τι μέλλει γενέσθαι) και της ζητάω (τι ποιο λογικό!!) ένα χαρτί με τα απαιτούμενα δικαιολογητικά, προθεσμίες υποβολής αιτήσεων κλπ.

Με φανερά βαριεστημένο ύφος, αφού ΤΟΛΜΗΣΑ να διακόψω το λακριντι με τις άλλες κότες- μου λέει (ακολουθεί διάλογος, αυτούσιος, δεν εχει ιχνος υπερβολής και ψεματος, το ορκίζομαι !!) :

Υπ.: Να φέρεις ό,τι χαρτιά έχεις..

Εγώ: Τι θα πει αυτό; Δεν μου τα γράφετε αναλυτικά; Πώς τα θέλετε, φωτοτυπίες απλές; επικυρωμένες (που να την επικηρύξουν, τη γκιόσα!!!!)

Υπ.: Τι να στα γράψω, στα λέω, φέρε ό,τι χαρτιά έχεις.

Εγώ: !@$#%#$ Και χαρτί υγείας; Και δίπλωμα κοπτοραπτικής;

Υπ.: …

Ε.: μα κυρία μου, δεν είστε σαφής!! Σας αρκούν απλές φωτοτυπίες;

Υ.: Όχι, βέβαια, επικυρωμένες.

Ε.: Ναι, μόνο που τα διπλώματα γλωσσών ΔΕΝ επικυρώνονται. Είθισται, μάλιστα, να ζητούν μεταφράσεις αυτών… (περιμένω)
Υ.: Εγώ ξέρω (ξεράδια σου) ότι μια χαρά επικυρώνονται τα πτυχία ξένων γλωσσών.

Ε.: Κυρία μου (ευφημισμός), καταλάβετέ το! Δεν υπάρχει αυτό που λέτε. Όπως ισχυρίζονται και οι αξιωματικοί υπηρεσίας ή οι υπάλληλοι των ΚΕΠ, δεν είναι σε θέση να γνωρίζουν όλες τις γλώσσες των οποίων τα διπλώματα θέλουν επικύρωση. Τι να επικυρώσει, αν δεν καταλαβαίνει τι διαβάζει;;; Γι’ αυτό τα στελνουν για μετάφραση στο Υπ. Εξ.Υ.: Ε…. (εξι και δύο, οχτώ)

Ε.: (βλέποντας ότι δεν υπάρχει μέλλον και αποκλειεται να βγάλω άκρη, αποφάσισα να τη ρωτάω αναλυτικά, ένα ένα, γαμώ τη τρέλα μου γαμώ) Παράβολα; Χρειάζονται παράβολα και πόσα, από πού να τα πάρω, τα πουλάτε κι εσείς;

Υ.: Ε, φέρε εσυ τα χαρτιά σου και βλέπουμε για τα παράβολα. ( !!! )

Ε.: Δηλαδή σου είναι δύσκολο (ναι, από δω και πέρα, καταργήθηκε ο πληθυντικός) να μου πεις πόσο κάνουν κι από πού να τα προμηθευτώ; Να μου τα δώσεις γραπτώς βαριέσαι, να κανςις τη δουλειά σου, επίσης;

Υ.: Ω, τώρα!!! Ανάλογα με το αν εχεις προϋπηρεσία. Έχει και με €35 έχει και με €40, δίαφορα. (τυλιξε μου δυο των 50, απ’ όλα, έξτρα τυρί, άνευ μουστάρδας).
Ε.: Τι να σου πω, κυρά μου, ωραία εξυπηρέτηση προσφέρεις στον κόσμο.

Εφυγα συφοριασμένη βρίζοντας και σιχτιρίζοντας τους πάντες, τις προσλήψεις τους έν όψει των δημοτικών, την τεμπελιά τους, την αγένειά τους, το άρπα-κόλλα της ελληνικής πραγματικότητας, εμένα που έχασα χρόνο και χάλασα τη διάθεσή μου...

Χειρότερη απο την απροθυμία της να κάνει τη δουλειά της, ήταν η απάθεια με την οποία με άκουγε, μην απαντώντας σε καμία εριστική ερώτηση, σα να μη την ένοιαζε, ρε παιδί μου, που ειναι κάποιος πάνω απο το κεφάλι της και την ειρωνεύεται. Παρόλη την έμφυτη ροπή μου προς τον εκνευρισμό, ήμουν συγκρατημένη, δεν είχα σκοπό να φερθώ αγενώς, αλλά ρε διάολε, γι' αυτό κάθεσαι στην κωλοκαρέκλα σου, να απαντάς σε ερωτήσεις και να διευκολύνεις τον κόσμο.

Ειλικρινά, έπεσε στα μάτια μου ακόμη περισσότερο με αυτη της την αδράνεια. Απλά, καθόταν κι άκουγε μια τύπισσα να της τα χώνει, σχεδόν να την προσβάλλει, με καμία διάθεση υπεράσπισης του εαυτόυ της.Ρε πούστη, δεν μπορεί να γεννιόνται όλοι βόδια. Όχι, δεν το πιστεύω αυτό. Κάπου στην πορεία χαλάει το γλυκό.

Και μη χειρότερα !!! :)