Δεκατρία+1 OstZ

Του Αποχωρισμού: ~*~ (Ομόηχο του us.)

Προψέ, με αφορμή μια κουβεντα, διάβαζα το παρακάτω απόσπασμα (που πολύ το αγαπώ):

Έρχεται νύχτα όταν η πολιτεία ησυχάζει. Αόρατη, ανεπαίσθητη, ολότελα απρόσκλητη. Έρχεται από τον πανάρχαιο θρόνο της για να επισκεφτεί το στερνοπαίδι της, η πιο σεβαστή μητέρα, σαν να μην είχε ποτέ για κείνη αποξενωθεί. Ξέρει τα πιο βαθιά τα φυλλοκάρδια. Κι έτσι είναι καλόβολη, δε ζητάει τίποτα – λέγοντας – έχω μια κλίση προς την αλλαγή, είμαι μια ευφάνταστη επιρροή στις καρδιές των παιδιών μου. Ποιος σε λυπάται σαν είσαι θλιμμένος ανάμεσα στους ξένους; χρόνια και χρόνια σ’ αγαπούσα που φώλιαζες στα σπλάχνα μου.

και αποφάσισα πως θα το έντυνα με ~*~{Αν έχετε ροκ παρόν ή εστω ροκ καταβολές, ακούστε το μέχρι τέλους -αξίζει τον κόπο-, όπου κλείνει με απίστευτο κρεσέντο ντραμς-κιθάρες και το κεφάλι νταπ ντουπ στον τοίχο. }

Του χειμώνα 2006: ~*~

Κατα καιρούς για την υποφαινόμενη: ~*~

Της Ασυνεννοησίας: εγώ σου μιλάω για γλάρους κι εσύ είσαι "Λούζεται η αγάπη μου στο Γουαδαλκιβίρ", στο κεφάλι μου παίζει: ~*~

Θρησκευτικό-ψυχαναγκαστικό: ~*~

Η ειρκτή της σιωπής απειλεί: ~*~ (όχι απο soundgarden, cash και πάλι)

<==> ~*~ (κυριολεκτικά,όμως)

Παραίτηση; (μα την αλήθεια, δεν έχω ιδέα): ~*~

Του Καπνού και του Ουίσκυ: ~*~

Του Θεϊκού και της Απόλυτης Συγκίνησης: ~*~. Τελεία και παύλα.

Ενός Έρωτα: ~*~

Εμμονή Μου: ~*~ Λ α Τ Ρ ε μ έ ν Ο Τ ρ Α γ Ο Υ δ ι

Το σάουντρακ της Θλίψης: ~*~