Αποκλεισμοί κι άλλες κοινοτοπίες.

Κατεβαίνοντας την Πανεπιστημίου, έφτασε στ’ αυτιά μου –από το χώρο «εκδηλώσεων» που έχουν φτιάξει οι φοιτητές, εν όψει των κινητοποιήσεών τους-ένα γνώριμο κομμάτι του Μάλαμα:
Πολλές φορές σου μίλησα με χρώματα στο στόμαΣτο είπα όσα έμαθα τα έμαθα με το σώμαΜισός ψυχή μισός κορμί και η πείνα μου θηρίοΜισή ζωή σπατάλησα να ζήσουν και τα δύονα ζήσουν και τα δύο
Όσα κομμάτια κι αν μπορέσεις να ενώσειςΔεν θα σου φτάσουν μια στιγμή για να με νιώσειςΣτα είπα όλαφίλα με τώραΜε αγαπούσε το νερό μα ο ουρανός με ζούσεΌταν μετρούσα τι μπορώ η γη δεν με χωρούσεΚυνήγησα τις ομορφιές μα μ’ έκλεψε η λύπηΟι αλήθειες μου εσύ όταν κλαις και της καρδιάς μου οι χτύποιΚαι της καρδιάς μου οι χτύποιΌσα κομμάτια κι αν μπορέσεις να ενώσειςΔεν θα σου φτάσουν μια στιγμή για να με νιώσειςΣτα είπα όλαφίλα με τώρα

Συνειρμικά ειδα τα μάτια του, το πρόσωπό του, έφερα στο νου τα κείμενά του, τον μυρισα μέσα μου. Δεν εχω ιδέα πώς ειναι ο Αντιφωνητής, να φανταστώ μπορώ και με την έπαρση που με διακρίνει αναφορικά με τη διαίσθησή μου αφενός και οτι τον έμαθα λιγάκι αφετέρου, καταλαβαίνω και ξέρω.
Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, αρχίζεις τους αποκλεισμούς: μουσικές, μέρη, καθημερινές συνηθειες, μεταξύ σας αστεία, δεκάδες τηλεφωνήματα, αυτη η φωνή, αυτη η φωνή ...από τον τόνο της οποίας ειχες μάθει να διακρίνεις αν ειναι καλά, αν ειναι θυμωμένος, αν ειναι στεναχωρα.
Οι αναμνησεις δεν λειτουργουν αυτόνομα, ανακαλούνται απο ερεθίσματα που καλύπτουν όλες τις αισθησεις.

Αποκλείεις τα ερεθισματα.
Βάζεις πινακίδες στο μυαλό.
"Απαγορεύεται η αναστροφή",
"STOP".
"Αδιέξοδο".
"Απαγορεύεται η στάση και η στάθμευση".
"Απαγορεύεται η εισοδος στους μη έχοντες εργασία".
"Yποχρεωτική πορεία δεξιά".

Ψυχισμοί σμπαράλια.
Το -κατ' ευφημισμον, τελικά- ευφυέστερο ον σε τουτο τον πλανήτη με την ανεπανάληπτη ιδιότητα του "δένεσθαι" και "δίνεσθαι", εξισου προικισμένο με την ικανότητα να προκαλεί πόνο και ακόμη μεγαλύτερη, να τον υπομένει μέχρις ότου επουλώσει.
Δεν ξέρω αν επουλώνονται ποτέ οι πληγές. Έχω έρθει αντιμέτωπη με αποθηκευμένα χρόνων, τα οποία τα ήλπιζα διαγραμμένα. Εξαιτίας της μικρότερης έντασης της παρουσίας τους. Αυτη κι αν ειναι πλάνη. Η παραγραφή χρεών μετά το πέρας της 5ετίας.
Η μυστικότητας της πληγης ειναι η κατάρα. Οτι ο πόνος ειναι μοναχικό συναισθημα. Να μην επιβάλλεται, να μην προβάλλεται.